Nog snel voor ze met de afbraakwerken starten gaan van het uitzicht vanop de bovenste verdieping in Parking 58.  De zon moesten we erbij denken maar dit prachtig uitzicht op de Brusselse binnenstad zullen we voor enkele jaren moeten missen.  Het staat vast dat deze locatie ondertussen al gemeengoed is geworden gezien de stroom toeristen die constant aan/af kwam.

Parking 58 moet in het voorjaar plaats ruimen voor een administratief centrum van de stad – Brucity – dat 9 verdiepingen inclusief stadstuin op het dakterras gaat tellen en ruimte biedt aan 1500 ambtenaren.

Via de verkeersvrije Anspachlaan – het blijft wennen maar ik ben zeker fan – wandelen we richting de Sint-Katelijnestraat.  Jarenlang was deze “autostrade” mijn vaste link met de concerten in de AB.  Vooral leuk om te zien hoe de vier rijvakken nu dienstdoen als speel- en wandelstraat, voetbalterrein, skateplein, fietsstraat,…

Onder het motto – “als we dan toch is vlees eten moet het goed zijn” – onze volgende stop bij Slagerij Dierendonck, de Sergio Herman van de slagers.  Sinds eind december ligt Sint-Idesbald maar op een tiental kilometer van thuis.  In de Sint-Katelijnestraat, in de buurt van de Beurs, heeft Slagerij Dierendonck in december de vestiging van de Ierse slager Jack O’Shea overgenomen. Het blaft nen bienhaver, ma ei mag gezien weurre.  De hype is er nog steeds, de aanwezigen binnen massaal en nog meer buiten om een foto te schieten van de zaak.
Uiteraard hebben we zelf even aangeschoven voor een vlezeke en het moet gezegd worden, de preparé was dik in orde en de dochter was zéér blij met haar schelleke rosbief.

Op vraag van de madam slaan we af richting de Rue Dansert, een bezoekje brengen aan de Dansaert-Vlamingen* (lees = gaan kijken of er recentelijk geen nieuwe boutiques zijn bijgekomen).  Dit tot grote ergernis van de zoon waaraan ik plechtig heb moeten beloven dat we niet gingen shoppen en we maar met een doel naar Brussel gingen.

Dat doel was Bia Mara, een fish & chips restaurant aan de beurs.  Ik probeer ze regelmatig als het op de kaart staat, maar echt goede fish & chips schotels ben ik nog niet tegengekomen.  Dus als 2 uitgeweken Ierse vrienden een restaurant openen in hartje Brussel zijn de verwachtingen hoog gespannen!  Maddy en Luca gaan voor de traditionele fish & chips – ik probeer de basil & lime.  In combinatie met een lokaal brussels Zinnebir…ik kan alleen maar toegeven dat het er boek op was!

             

Bon‘ap quoi!