Geen hectische Ronde Van Vlaanderen toestanden bij de start.  De eerste wave, die start om 7u in de Vèlodrome van Roubaix, telt max een 100-tal fietsers.  Afgezien van de vuilniskar en enkel fietsers konden we om en rond de Vélodrome weinig beweging spotten.  In totaal zouden er 6839 moedigen verdeeld over 3 afstanden de kasseien trotseren. 

 

 

Ook maken we geen gebruik van de pendeldiensten… uit praktische overwegingen kiezen we voor de middelste afstand, 145km met 551 hoogtemeters en 32,9 kasseikilometers.  De 172km start een eind verderop in Busigny en krijgt 55km kasseistroken en 890 hoogtemeters te verwerken.  Het gaat wel degelijk beperkt op en af rond Roubaix.

 

Vestimentair had ik beter de SMS van de organisatie gevolgd – we starten met open hemel maar aan een temperatuur van -1 en een snijdende koudegolf die ons de ganse dag in het gezicht zou blazen – was het best fris te noemen.  Gelukkig haspelen we het eerste uur aan een tempo van 33km/h tot aan de bevoorrading.   

 

Veel coureurs vrezen het ergste op de stenen.  Afgezien van de gravel- en mountainbikes zien we veel do-it-yourself demping oplossingen gaande van 2, 3, 4(?) stuurlinten tot isolatiebuizen met duct-tape vastgeplakt rond het koersstuur.  

 

Na 50km asfalt beginnen we eraan.  Onze eerste sector, La Trouée d’Arenberg (2.3 km), staat meteen in de top3 van de ergste kasseistroken.  Het eerste stuk van 500m is voor dit weekend netjes gepoetst en opgeblonken,  erna is het echt hotsen en botsen.  De vele putten, opstaande of ontbrekende kasseien doet ons even twijfelen om op het padje te gaan rijden…maar we gaan ervoor.  Naarmate de secties volgen worden de zandstroken wel drukker en drukker.

 

  

 

De 2 andere topstroken Mons-en-Pévèle (3 km) en Carrefour de L’Arbre (2.1 km) doen de naam van de hel alle eer aan.  Hier lijkt het echt of ze de kasseien gewoon gedumpt hebben en “platgereden” met een tractor of zelfs dat nog niet eens!  

 

 

 

Finishen doen we zoals de profs, maar na een half rondje, op de piste van één van de meest mythische velodrooms.   

We zijn blij om toch gekozen te hebben voor de gravel bike met 40mm banden die er eerder toevallig nog opzaten.  Die 4 splinternieuwe binnenbandjes heb ik terug netjes in de doosjes kunnen stoppen thuis.  Ik denk vooral, wat had dit geweest op een standaard koersfiets met 23mm bandjes en gietende regen!?