Gravel rides zijn CHILL!  Iedereen kan er zijn gading vinden, op welke type fiets dan ook.  Grootste verschil met MTB tochten is toch het ontbreken aan (soms TE) technische passages.  Nu de Haute Fagnes staan natuurlijk garant voor boomwortels   En zo’n strook hebben we meteen gescoord na enkele kilometers.  Met een cross fiets met 33″ bandjes geeft dit toch een ander gevoel dan op een MTB met een redelijk profiel.

 

 

 

 

De weergoden waren ons dit jaar zéér goed gezind.  Het offeren van een bak La Redoutables aan het Clarissen klooster heeft prima zijn werk gedaan.  Fris – lees koud – was het wel maar de dagvoorspelling zat in de goede richting met een zonnige 16 graden.    

 

 

Nog vlug een interview afleggen aan de Leuvense verslaggeefster ter plaatse en ons dan begeven richting start.  De ondertiteling van deze episode geeft 11 extra talen aan.  In waves van een 30-tal renners duiken we het bos in.  Na 2 minuten staan de eerste al langs de kant met platte banden.  Helaas zal dit zowat het beeld van gans de dag zijn… 

De opkomende zon in combinatie met de dauw over de velden, adembenemend, net iets anders dan de drash national van vorig jaar.

 

We komen langs het eerste point-de-vue, postkaartwaardig, instagrammers staan zij-aan-zij langs de kant voor het perfecte shot.  

 

  

 

 

Een eenzame fixie rijder komt ons voorbij gereden.  Blijkt een professionele pakjesdrager te zijn uit maastricht.  Voor de kenners – hij heeft gekozen voor 47*21 maar volgens hem zal 47*19 net iets beter zijn.

 

Fietstassen zijn blijkbaar geliefd in het gravelwereldje, te vinden op de gekste plekken vastgestrapt aan de fiets.  Ik pleit schuldig, kwestie van mijn topeak backloader een doorgedreven test te laten ondergaan gedurende deze dagtocht.

 

Voor de laatste ravito is wachten tot km 130.  Velen hebben echt uitgekeken naar deze stop.  De macaroni van La Mama smaakt overheerlijk.  Pasta met zwamworstjes, dat moet zowat 25 jaar geleden zijn dat ik dit gerecht nog heb voorgeschoteld gekregen, maar het smaakt na zes uur op een fiets.   Oh ja, niet onbelangrijk, er was ook een vegetarische versie. Afsluiten doen we nog met een koffie aangeboden door MUR – thanks Edward!  Excellent choice!

 

 

Met nog een goede 35km op de teller merk je dat de lunch welgekomen was.  We komen terug op tempo en dat zal nodig zijn…  

 

Een van de laatste vrijwillige routeaangever deelt ons mee “de laatste 10km en het zijn de mooiste”.  Met nog een hoop hoogtemeters en ruw parcours hou ik het liever op de zwaarste.  Eigenlijk een oproep naar de organisatoren – laten we de laatste 10km het iets rustigerer aandoen.  

 

We snappen nu het idee achter het macaroni en cafeïne verhaal in rev 3.

 

Honderdvijfenzestig kilometers over gravel, rotsen, bewortelde en andere wegen door de hoge venen.  Ik ga er zelfs niet over nadenken…hier kom ik terug en niet alleen voor de een La Redoutable met een vettige frit!