Foto van de week
Leestijd: 3 minutenEen nazomerse zaterdag aan de kust doorbrengen klinkt altijd goed. Maar wie ons al een beetje kent weet dat daar waarschijnlijk wel iets sportief oftewel iets met eten aan gekoppeld is…
Ja, inderdaad ook deze keer was het niet anders… We gingen voor de sportieve kant.
We trokken naar de uithoek van België voor de Sandmanrace in De Panne. Het weer zat ons in ieder geval mee. We vertrokken met wolken en redelijk lage temperatuur – zeker als je vergelijkt met de week vooraf – maar eens aan de kust en richting startuur ging dat alleen maar beter. Al was er wel wat twijfel bij aankomst of het wel een triatlon zou worden met die ruwe zee.
De kids die hadden eerst een kidsrun… De opkomst was niet groot maar ze vonden het niet erg.
Dé kans voor Kamiel om wedstrijdgevoel op te doen en voor Lola om al haar troeven op tafel te gooien. Ze werd dan ook knap eerste meisje.
Alexe aanzag het als een leuk trainingkje op het strand en liep rustig achter die ene jongen aan.
Luca mocht zijn wedstrijd van 1,5 km zelfs helemaal alleen afleggen en om het wat uitdagend te maken maakte ze er van slag een race tegen de klok van ?.
Om 16u maakte we ons klaar voor het grote geweld… De papa’s (alias Koen en Peter) gingen zonder stress en geheel op hun gemakje richting start. Peter ging zelfs tijdens de briefing nog even snel zijn fietspomp halen want hij had last van ne ‘leegloper’. Gelukkig heeft de zee soms grillen en werd de start een kwartiertje verlaat. Na de laatste check van bandenspanning een wandeltochtje richting start vlak bij Franse grens.
In afwachting van hun aankomst uit de zee gingen de kids alvast met de voetjes het water in, terwijl Kamiel bij zichzelf dacht dat het nog wel effe ging duren eer papa passeerde en deed hij al snel een flinke middagdut. Zijn beentjes moesten immers ook recupereren van zijn wedstrijd.
Mannen uit het water en hop…de fiets op.
Het moet gezegd dat we als supporters verwend werden in deze wedstrijd. We konden de papa’s in totaal zo’n 11-tal keren aanmoedigen zonder zelf al te veel km’s te moeten afleggen.
En wat nog leuker was, we konden ze dan ook nog een redelijk lang aanmoedigen want het volledige strand werd gebruikt.
Aanmoedigen of opjagen. Ti’s maar hoe je het bekijkt. Het leverde in ieder geval een aantal leuke foto’s op.
Na een 3-tal uurtjes kwamen de papa’s samen aan en net zoals alle atleten die aankwamen, hadden ze dezelfde woorden namelijk “Amai wa was da, da lopen was echt zwaar”
Ne redbull en een frisse pint later waren de pijnlijke kuiten al snel vergeten.
Voor het afzakken richting binnenland nog even innerlijke mens shockeren met een goed pak frit.
Dag geslaagd!
Dat was dan ook heel snel duidelijk wanneer de kids na amper 100m rijden al lagen te knorren.
En die mama… ja die ook bijna… alhoewel die nog ‘op een wolk zat’ aangezien de foto die zij gepost had, zo enorm veel leuke reacties kreeg en dan nog bovenop werd genomineerd als ‘foto van de week’ door Nodrugs… Yes… Het moeten toch niet alleen die mannen zijn die schouderklopjes krijgen he nà een wedstrijd … Supporters verdienen da ook wel ?
Ah ja als ik toch een minpuntje mag meegeven… er hadden wat meer deelnemers mogen zijn… Dat had voor de supporters immers nog leuker geweest. Maar dat zal wel lukken in een 3de editie zeker… In ieder geval… de afwezigen hadden ongelijk ?
